Proponowane działania przy odpowiednim poziomie wdrożenia mają szansę spowodować stopniowe odwracanie piramidy świadczeń, budowanie jej proaktywnej podstawy i wzmacnianie skuteczności reaktywności dla poziomów wyższych ze stałą poprawą efektywności finansowej.

Zmiany systemowe powinny dotyczyć całego łańcucha zdarzeń, począwszy od reformy POZ i AOS „powszechnego” w kierunku budowy PZZ (Podstawowe Zabezpieczenie Zdrowotne), standaryzacji ścieżek i koordynacji ruchu pacjenta do wyższych poziomów – AOS specjalistyczny i Szpitale.

„Dociążenie” POZ jest możliwe jedynie dzięki „odciążeniu” lekarzy poprzez właściwą priorytetyzację – przesunięcie zadań możliwych do zrealizowania przez pielęgniarki, położne, koordynatorów i asystentów medycznych, z równoczesnym poszerzeniem ich kompetencji i dostosowaniem sprawozdawczości indywidualnej wraz z dodatkowym finansowaniem za efektywną pracę.

Niezbędne jest wdrożenie narzędzi optymalizujących pracę i wykorzystanie cennych zasobów ludzkich kadr medycznych. Pandemia Covid-19 ukazała wieloletnie zaniedbania systemowe, ale równocześnie udowodniła, że nowoczesne zmiany, zwłaszcza w cyfryzacji można wprowadzić sprawnie i z wysoką propagacją. Np. aplikacja Gov.pl pokazała, że istnieje możliwość zebrania danych  o pacjencie w jednej bazie danych widziany z perspektywy pacjenta, świadczeniodawcy i płatnika, IKP już zawiera elementy patient summary, które mogą być transmitowane pomiędzy różnymi poziomami opieki za zgodą pacjenta.

Konieczne jest powołanie modułowych organizacji ze skoncentrowanym, okresowo szkolonym zespołem, który zapewni kompleksowość i ciągłość leczenia. Regionalne Centra Profilaktyki mogą powstać w ramach istniejących szpitali powiatowych, czy przy przygotowanych podmiotach POZ lub AOS. RCP w sytuacji zagrożenia/kryzysu mogą odegrać rolę wspierającą do POZ. Niezbędnymi narzędziami jest „nowy zmodyfikowany SIMP” i IKP w celu zbudowania nowoczesnej kooperacji z pacjentem oraz między różnymi poziomami opieki.

Jak udowodnił pilotaż POZ PLUS rozwiązania są proste i przynoszą efekty w krótkim czasie. Warunkiem jest przygotowanie jednostek i chęć do wdrażania zmian. Wstępne wnioski Banku Światowego z pilotażu:

Redukcja pacjentów Out of care
Wzrost kompleksowości opieki o 60%
Redukcja nierówności – poprawa dostępności do usług medycznych POZ i AOS
Skrócenie kolejek do wybranych świadczeń, konsultacji i fizjoterapii
Zadowolenie pacjentów – wyniki badań PREM, PROM, PAM/HL
Wzrost wynagrodzeń, samodzielności i realizacji lekarskich i pielęgniarskich kompetencji
Zaczątki integracji funkcjonalnej – kooperacji między różnymi poziomami opieki
Udowodnienie możliwości modułowego wdrażania zmian
Rozszerzenie zespołu o dietetyka, po raz pierwszy w POZ
Wzrost liczby deklaracji POZ o 26% – pacjenci wybrali jakość
Wydłużenie życia pacjent poddanego koordynacji o średnio 21 dni – przy relatywnie krótkim czasie trwania pilotażu

Równocześnie preselekcja do pilotażu zrealizowana przez NFZ pokazała duże zainteresowanie jednostek POZ opieką koordynowaną. Liczba zgłoszeń (do miejsca udzielania świadczeń) wyniosła 874 podmiotów, przy relatywnie wysokich wymaganiach w stosunku do potencjalnych realizatorów, wynikających ze specyfiki projektu. Dlatego ważne jest stopniowe wdrażanie zmian, w elastycznych pakietach produktów, dostosowanych do poziomu dojrzałości i gotowości jednostek POZ oraz rozwiązaniach modułowych wykorzystujących dzisiejsze rezerwy AOS, medycyny pracy, dopłaty prywatne czy szpitale powiatowe.

Jednak najważniejszym czynnikiem warunkującym wdrażanie reform wydaje się zrozumienie przez menażerów ochrony zdrowia, zarówno świadczeniodawców, płatnika jak i regulatora celów populacyjnych oraz przyswojenie metod skutecznego wdrażania, propagacji i ewaluacji zmian.

Niezbędne jest zastosowanie KPI w motywacyjnych systemach wynagradzania menadżerów ochrony zdrowia, powiązanych ze zdrowiem publicznym. Jest to obecnie główna przeszkoda wdrażania zmian.

Artykuł dostępny na stronie https://www.termedia.pl/mz/Uwolnic-szpitale,44548.html